Ze braken mijn enkels.

Meneer Mola Eddy, lid van MIRGEC (onafhankelijke beweging voor de erkenning van de Congolese genocide), onderging meerdere geweldadige pogingen tot uitwijzing (oroep van uitzetting van 5 juni  ici) en werd uiteindelijk op 20 juni 2012 ook effectief uitgezet. Hij werd elke keer slecht behandeld door zijn Belgische begeleiders en er werden volgens een bericht van de MIRGEC meerdere klachten ingediend ici. Bij de uitwijzing van 20 juni werd hij door Belgische agenten begeleid tot in Kinshasa. Tijdens de tussenstop in Nairobi kwam hij na een schermutseling met zijn begeleiders ten val. Bij zijn aankomst in Kinshasa werd hij in het ziekenhuis opgenomen met twee gebroken voeten. Op 4 juli bevond hij zich nog steeds in het ziekenhuis in Kinshasa maar hij kon het interview niet voort zetten want hij acht dat hij niet meer vrij kan spreken. Hieronder het eerste deel van het interview en een foto die hij ons toezond uit het ziekenhuis.

Ils m’ont cassé les chevilles

Dus ja, vertel me, hoe verliep alles juist?

Door de vertrek met het vliegtuig krijg je in het gezelschap van een pastoor te eten in de eerstehulppost van de luchthaven. Ze praatten veel, zetten me onder grote druk. En op het vliegtuig was er een dame die me verstikte. Ze blokkeerde men ruggenwervels en nek. Ze duwde mijn gezicht tegen de zetels. Ik kon niet ademen… Uiteindelijk kreeg ik toch terug lucht. ……….We kwamen aan in Bujumbura…

Ik zei nee, ik wou niet terug opstappen maar ze gaven niet toe. Eenmaal aangekomen in Kenia waren er nog problemen met opstootjes, worstelen. Ik wou dus niet. Toen ik zo probeerde weg te vluchten, blokkeerden ze mijn ribbenkas. Ik gleed over de stenen van de landingsbaan en brak mijn twee   voeten aan de enkels. Normaal moest ik de 21ste junivoor het tribunaal verschijnen maar ze zijn me zo vroeger komen halen.

Maar ze zijn je dus daarvoor komen halen, de dag voor dat je bij het tribunaal moest verschijnen?

Ja, ja, ze zeiden dat ze zich er niets van aan trokken, er niet van wisten. Ik zei nee… Ik hoorde hen praten. Ze ontnamen me mijn telefoon en zetten me vast.

Is het op de luchthaven van Brussel of Kinshasa dat ze je afranselden?

Dat was op de luchthaven van Brussel.

Op de landingsbaan van Brussel braken ze je benen?

Nee, op die van Nairobi.

Ah die van Nairobi.

Het waren agenten… Belgische agenten. Ze waren met 4 waarvan 1 een vrouw. Het was zij die me als een aap, een crimineel behandelde.

Dus je nam een vlucht van Brussel naar Nairobi en dan van Nairobi naar Kinshasa?

Van Brussel naar Bujumbura, vandaar naar Nairobi, dan naar Brazzaville en tenslotte naar Kinshasa.

En voor de vlucht van Nairobi naar Kinshasa brak je je benen?

Ja ja.

Ce contenu a été publié dans Getuigenissen. Vous pouvez le mettre en favoris avec ce permalien.

1 Response to Ze braken mijn enkels.

  1. Ping : Ze braken mijn enkels. #belgianpolice #repression #brussel | Occupy Belgium | Scoop.it

Les commentaires sont fermés.