25 juni 2011, getuigenis van het gesloten centrum van Brugge
Beluister het interview (FR) :
[audio:http://gettingthevoiceout.org/wordpress/wp-content/uploads/2012/02/ils-nous-donnent-des-choses-c3a0-manger-pour-quon-soit-calme.mp3|titles=ils-nous-donnent-des-choses-c3a0-manger-pour-quon-soit-calme]Kunt u me zeggen sinds wanneer u in dit gesloten centrum zit?
1 maand in Merksplas en 1 maand in Brugge. Dus sinds 2 maanden .
– Hoe hebben ze je aangehouden ?
ze hebben me op straat aangehouden.
– zomaar op straat?
Ja, in Antwerpen.
– En waarom hebben ze je overgeplaatst van Merksplas naar Brugge ?
Omdat ik reeds lange tijd daar was. In Merksplas zijn we gestopt met eten gedurende één week. Nadien hebben ze aan mij en de anderen (32 personen) gezegd dat ze ons zullen overplaatsen.
– En u hebt me gezegd dat ze je morgen zullen uitzetten, is dat zo?
Ja, om 6 uur s’ochtends. De vlucht is om 10u
– Is het de eerste keer dat ze je uitzetten ?
Ja, het is de eerste keer, maar het is de tweede keer in een gesloten centrum. In Merksplas en nu in Brugge.
– Weet u dat u het recht heeft om te weigeren morgen?
Ja dat weet ik en morgen ga ik weigeren.
– Kunt u me vertellen wat u in België deed en of u familie heeft?
Ja ik heb 2 kinderen.
– In België ?
Ja. ik was goed geïntegreerd. Voordien speelde ik voetbal. En op een keer, ben ik naar de gemeente geweest, toen hebben ze me gezegd dat mijn asiel beëindigd was. Dit was in 2004… neen, in 2007. Sindsdien ben ik illegaal.
– En zijn jouw kinderen ook illegaal ?
Neen, het zijn Belgische kinderen. Hun mama is Belg.
– En jullie zijn niet getrouwd?
Neen.
– Heeft u een advocaat ?
Ja, ik heb een advocaat.
– En kan die niets doen voor u ?
Op dit moment is er geen enkele oplossing om me vrij te krijgen.
– Kan u ons vertellen hoe het is binnenin dit centrum?
Het is raar om hier te leven. We slapen met mensen die ziektes hebben zoals tuberculose, TDC. We slapen niet behoorlijk. We zitten met minstens 30 personen in een kamer. We hebben slechts het recht om 2 uur buiten te zijn. We kunnen niet elke dag douchen, slechts één keer per week.
-Zijn er ook vrouwen bij jullie?
Ja, maar zij zitten in een ander blok.
– En hoe gaat het met de moraal na 2 maanden?
Het gaat niet goed, want ik denk aan mijn familie die buiten is, aan huis. Ik ga alles verliezen. Ik heb gepraat met mijn eigenaar en hij heeft me gezegd dat hij niet meer kan wachten. 2 maanden is te lang, hij zal al mijn spullen buiten zetten.
– Zijn je vrouw en je kinderen je komen bezoeken?
Een keer in Merksplas.
– Welke leeftijd hebben jouw kinderen ?
7 jaar en 4 jaar.
– Wil je nog iets anders zeggen over de situatie daarbinnen?
Hier behandelt men de mensen niet zoals het moet. Men doet dingen in ons eten opdat we zouden kalm zijn, het is zoals een drug.
– Geven ze jullie dingen om jullie te kalmeren ?
Ja ze doen dit in het eten. Vlak nadat je gegeten hebt, word je kalm, je slaapt de ganse tijd. Je bent ingeslapen. Je lichaam wordt zwak. Ik denk dat ze dit in de soep of in het brood steken. Vanaf het moment dat je dit neemt word je kalm.
– Zijn er mensen die uitgezet worden ?
Ja, ik denk dat er 7 of 5 personen zijn. Het zijn Pakistanen, Serviërs en anderen van Ghana.
– Wat is er gebeurd toen jullie in hongerstaking zijn gegaan?
We waren gedurende een week in hongerstaking, vervolgens hebben ze de normale politie gehaald, de federale politie. Ze zijn binnengekomen met honden en traangas. Ze hebben ons geboeid en in de cel gezet, zoals kleine gevangenissen. Daar zijn we een week gebleven en dan hebben ze iedereen overgeplaatst.
– Was dit gewelddadig ?
Ja zeer gewelddadig. Ze hebben me vastgebonden. Ik had snijwonden in mijn hand. Ik heb slagen gekregen in mijn gezicht, ik was gewond. Ik had bloed in mijn oog. Maar zij trokken zich daar niets van aan. Ze zeiden het is niets. Je bent illegaal, je bent illegaal!
– Dus morgen ga je verzetten tegen je uitzetting ?
Ja morgen ga ik normaal gezien niet vertrekken. Ik heb het al aan mevrouw de directrice gezegd dat ik niet kan vertrekken, want ik heb geen “laisser passer” aangezien mijn ambassade geweigerd heeft deze te geven.
– Dus normaal gezien zal je kunnen weigeren. Kunnen we je morgen of overmorgen bellen om te vragen hoe het gegaan is en wat er vervolgens zal gebeuren?
Ok, geen probleem.
– Heeft u familie waarmee u wilt dat we contact opnemen?
Ja, maar momenteel niet. Het zou beter zijn als u me hier komt opzoeken, want ik weet niet goed met wie ik praat.
– Ok heel goed. We zullen iemand zoeken die je een bezoek kan brengen. We zullen eerst het resultaat morgen afwachten en je terugbellen, goed zo?
Ja geen probleem.
– Heeft u een advocaat die zich met u bezighoudt ?
Ja maar mijn advocaat heeft me laten vallen momenteel, hij belt me niet eens meer.
– In ieder geval bel ik je morgen.
Ok.
– Sterkte voor morgen.
Dank u mevrouw.
– Tot gauw en tot ziens.
De volgende dag en de dag nadien hebben we gebeld, maar hij heeft niet meer geantwoord. Zijn advocaat wil niets zeggen: “beroepsgeheim”… deze man had nochtans het recht om zijn uitzetting te weigeren…
