“Ze kwamen me met geweld een injectie geven”

 Audio-getuigenis uit een gesloten centrum

4 juli 2024

Een man zit al een paar maanden in een gesloten centrum en wil het systemische geweld in het centrum aan de kaak stellen door een audiogetuigenis

LUISTER NAAR DE GETUIGENIS HIER (FR)

Vertaling Nederlands

Sinds ik naar het gesloten centrum hier kwam, ik kwam vijf dagen geleden, ben ik rustig gebleven. Ik wilde dat ze me naar een goede groep zouden sturen waar ik rustig kon blijven, maar dat wilden ze niet vanwege de discriminatie hier. Dus kwam ik hier en had ik vijf dagen rust.

Toen ze me vertelden dat ik nu in de gevangenis zat, begon ik te schreeuwen en iedereen te beledigen. Na een tijdje betrapten ze me en stuurden me naar de isoleercel. Toen gaven ze me een injectie. Ze kwamen me injecteren met 7 of 8 mensen. Ze injecteerden me. Ze dwongen me te injecteren. Ze sloegen me in het rond. Ze sloegen me niet veel, maar ze misten me ook niet, want ze sloegen me een beetje en toen prikten ze me. Ze renden weg en lieten me daar alleen achter. Ik bleef daar een lange tijd en ze gaven me geen eten of wat dan ook. Toen ze doorkregen dat ik een beetje intelligent was, begon ik het iedereen te vertellen, uit te leggen, totdat ze wisten wat ze hadden gedaan. Toen brachten ze me naar een normaal centrum waar ik rustig kon rusten. Maar het ging nog steeds niet goed, omdat ze me dwongen om medicijnen te nemen die ik niet wilde nemen. Ze geven ze me zodat ik vergeet wat ze me hebben aangedaan.

Maar ik kan het nog steeds niet vergeten. Want elke dag proberen ze een beetje te luisteren en dan zeggen ze tegen me ‘ja, ja, het is goed, ik heb het begrepen’ terwijl ze het niet begrepen hebben. Ze hebben mijn kamer niet veranderd. Als ik iemand bel om het uit te leggen, luisteren ze niet naar me. Ze zeggen ‘OK, ik heb het begrepen’ en dan gaan ze weg, ze komen niet terug, ze kijken me niet eens aan, ze rekenen niet.

Dus dit alles wilde ik uitleggen, en bovendien, omdat ze me hadden ingerekend, wilde ik een klacht indienen. Totdat… want dit is Nederlands, ik versta geen Nederlands.

Ze lieten me papieren tekenen waar ik niets van wist zodat ik naar huis kon. Ik zei ‘OK, geen probleem’, ik ga naar huis, het is niet iemand anders zijn huis. Als ik daar terugga, heb ik een volledige toekomst in plaats van hier te blijven en gek te worden of hier iets te doen wat ik niet wil doen, wat ik niet wil doen. Het is beter als ze me naar huis brengen, zodat ze me hier niet zo lang houden.

Maar toch, ze houden me hier, ze houden me hier. Als ik ergens over wil praten, luistert er niemand naar me. Ze laten me gewoon in mijn cel. Ik ben degene die alles forceert om naar huis te gaan. Want het enige wat ze willen is me maanden of jaren hier houden zodat ik gek word.

k word gek, ik wil niet gek worden, ik heb nog genoeg toekomst, genoeg dromen voor me. Ik wil dat ontdekken. Ik wil hier niet blijven met problemen, zorgen en stress die ik soms niet aankan. Ik praat, ik ga een beetje uit, ik beledig. Maar niemand antwoordt me omdat ik tegen mezelf praat. Ik praat met niemand, niemand heeft aandacht voor me. Dus dat werkt allemaal niet. Elke dag is het discriminatie. Elke dag word ik wakker… Ik heb hier teveel problemen en zorgen. Ik wil niet dat ze me hier te lang houden. Als ze me hier heel lang willen houden, dan is dat als ik bezig ben om hier weg te komen. Ze kunnen me hier zo lang houden als ze willen, dan laten ze me gaan. Maar dan wil ik hier niet lang blijven, daarom hebben ze me de documenten laten tekenen. Ik heb getekend om vrijwillig terug te keren. Maar tot nu toe werkt het niet. Ik wil niet dat ze me hier vier of vijf maanden houden, zoals ze bij andere mensen hebben gedaan, en dan zeggen: “Ja, je moet nu naar huis gaan”. Maar ik heb een beetje hoop.

Maar dat is niet wat ik wil. Wat ik wil is… Zelfs op mijn documenten staat: als je naar huis wilt, moet je dat meteen doen, je hoeft hier niet eens 24 uur te blijven. Het staat op mijn documenten, ik heb ze hier. En ook… Waarom ben ik hier gekomen?

I’ve got a lot of things to do with my life. All they’ve done is write whatever they want on the document to keep me here for a long time. They think it’s true when it’s not. They can keep me here as long as they want. When I ask ‘yes, have you signed with the embassy ? They tell me no, they tell me what they want. They don’t tell you clearly what’s going on. It’s not pleasant, it’s not easy […].

That’s why I decided to talk about what they did to me, and what they’re still doing.