19 januari 2011 – getuigenis van jongeman 2,5 maand opgesloten in de gesloten centra te Zaventem en Vottem.
Luister de interview (FR) :
[audio:http://gettingthevoiceout.org/wordpress/wp-content/uploads/2012/02/javais-limpression-detre-sous-la-terre.mp3|titles=javais-limpression-detre-sous-la-terre]
Hoe ben je in het gesloten centrum terecht gekomen ?
Ik heb asiel aangevraagd en op mijn eerste afspraak voor een interview, ben ik naar een gesloten centrum gevoerd.
Toen je naar de Dienst Vreemdelingenzaken ging, hebben ze je direct naar een gesloten centrum meegenomen?
Ja, vanaf mijn eerste afspraak.
Hoeveel tijd heb je in het gesloten centrum doorgebracht en in het welke?
In totaal 2 maanden en 2 weken. Ik heb precies 57 dagen in het gesloten centrum van Zaventem gezeten en daarna hebben ze me naar een ander centrum gebracht, dat van Luik. Het was een mentale druk waar ik aan onderdoor ging.
Kan je ons iets vertellen over de omstandigheden waarin je werd vastgehouden en hoe dat er in Luik in zijn werk ging?
Het is een gevangenis, een echte gevangenis! De kamerdeuren zijn als in een gevangenis. Het zijn zeer zware deuren. Er is geen direct contact tussen de gevangenen en de bewakers. Je moet met hen praten van achter de deur, een metalen deur, een gevangenisdeur. De diensten zijn niet stipt. Als je ‘s ochtends vraagt om een dokter en je inschrijft, en de dokter er niet is, dan blijf je zitten met je pijn. Niemand maakt er zich zorgen over. En elke zieke krijgt hetzelfde geneesmiddel. Je krijgt hetzelfde bij verschillende soorten pijn, tandpijn, pijn aan de voet,… het is hetzelfde pilletje dat eigenlijk een slaapmiddel is.
Wie verbleef in het centrum en waren er veel uitzettingen vanuit het gesloten centrum?
In Luik was ik maar kort, dus daar had ik niet voldoende tijd om veel informatie te verzamelen. Ik heb er geen families gezien en niet gehoord dat er families waren. De gevangenen waren vriendelijke mensen die geen problemen maakten, dat is wat ik gezien heb. Toen ik naar het gesloten centrum in Luik werd overgeplaatst , zat ik op een dieptepunt. Ik had geen interesse meer wat er om mij heen gebeurde. Omdat ik van het ene naar het andere gevang was gebracht, had ik geen animo meer.
Kan je omschrijven hoe je je voelde tijdens die periode in het gesloten centrum?
Ik had me voordien nooit kunnen voorstellen dat ik zou gevangen genomen worden. Mijn eerste gevangenschap was hier in België. Ik vond het vreselijk het gevoel te hebben onder de grond te leven, mijn moreel was heel laag, mijn haar is er veel grijzer van geworden. Ik had al grijze haren toen ik de stap zette naar de Dienst Vreemdelingenzaken, maar eenmaal in het gesloten centrum, zijn mijn haren heel snel grijs geworden.
Hoelang ben je nu vrij en hoe voel je je sindsdien?
Ik voel me zeker slecht maar ook gelukkig dat ik uit de gevangenis ben. Ik voel me slecht om dat ik er niet aan toe kom na te denken, mijn hoofd is geblokkeerd. Ik voel me alsof mensen me geslagen hebben en heel mijn lichaam pijn doet. De gevangenis is moeilijk. De gevangenis doodt. Er zijn mensen die verrotten in gevangenschap. Wie gezond is, wordt ziek en de oorzaak hiervan is niet te achterhalen. De reden waarvoor ik gevangen werd gezet, is niet gelinkt aan een misdaad die ik heb begaan. Ik ben geen moordenaar, geen dief, niet iemand die mensen slaat, ik heb niets misdaan. Ik ben uit het centrum sinds vier dagen.
En wat vind je van het principe van gesloten centra?
Mensen die gevangen zitten in gesloten centra, zouden daar eigenlijk niet moeten zijn. In hun plaats zouden er drugdealers, dieven of misdadigers moeten zitten. Criminelen laten ze vrij rondlopen maar ze zoeken mensen die op een vreedzame en wettelijke manier willen leven.
Elke persoon die in een gesloten centrum terecht komt, leert haat kennen. Voor dat moment houdt men van het land waar hij is aangekomen. Men is blij omdat men in dat land kan wonen. Maar de onrechtvaardigheid die men meemaakt, verandert dit. Verschillende mensen van verschillende nationaliteiten die ik in het gesloten centrum heb ontmoet, zeggen hetzelfde: “ Indien ik op een dag, een Belg zie in mijn land, dan wreek ik me”. Ik heb deze zin in verschillende talen gehoord. De gesloten centra kweken haat, omdat men gevangen zit en slecht behandeld wordt zonder enige reden.
Dit alles omdat wij onze hand uitreiken om met jullie in vrede te leven?!! En tegelijkertijd is men niet bezorgd om dieven en drugsdealers! Hierom is iedere persoon die uit het gesloten centrum komt, gevuld met haat en slechte gedachten.
Ik wou ook nog zeggen dat de advocaten van een gesloten centrum niets voor je doen. Toen ik achter een advocaat vroeg, was hij erg gemeen tegen me. Voor hen: “ ben je op de trap die je meeneemt met het vliegtuig, je komt niet meer terug en je zal het land verlaten!”.
