01/03/2017
“Aan de buitenkant, enorme barrières, hekken zo ver als je ogen kunnen zien, luidsprekers om de 3 meter, afgesloten ramen met schroeven. Aan de binnenkant, onschuldige mensen die geboren zijn met de verkeerde documenten of in het verkeerde land. De opsluiting in het gesloten centrum ontmoedigd velen. Idyllische visie van een staat die van hun migratiebeleid een repressieve, onmenselijke politiek willen maken, geconditioneerd door angst. De gedetineerden noemen het “de zachte gevangenis” of “de geavanceerde Guantanamo ‘, het varieert. Maar het is echt over de omstandigheden in de gevangenis: “Hier zijn we opgesloten in een kamer van 23:00-07:00, we mogen de ramen niet aanraken anders gaar het alarm af,er is geen schakelaar, zij zijn het die de beslissen wanneer het licht moet in of uitgeschakeld worden, het is moeilijk. ”
Terwijl het migratiebeleid steeds meer autoritair en exclusief wordt,vermenigvuldigen zich de vertrek vliegtuigtickets in het centrum en komt er geen einde aan het heen en weer reizen van de luchthaven naar het centrum ,het is een uitzettingswals. Hoewel ze allemaal dezelfde gemeenschappelijke tralies hebben in het centrum heeft elk gedetineerde een uniek verhaal: van politieke vervolgingen, gedwongen huwelijk of homoseksualiteit; de verhalen zijn veelvuldig.”
B. werd gearresteerd in Zaventem, ook al wenste hij zich niet in Belgie te vestigen. Komende uit Togo, was hij in transit op de luchthaven van Zaventem om de vervolgingen die hij doormaakte in zijn thuisland te ontvluchten. Zijn misdaad ? Zijn seksuele geaardheid. B. is gay. In Togo kon hij worden veroordeeld tot 3 jaar gevangenisstraf. “Want voor de autoriteiten van mijn land, is het een boze geest dat een persoon aandrijft, en om hem hiervan te ontdoen moet hij worden geslagen of opgesloten.” B. werd niet naar de gevangenis in Togo, maar naar een militair kamp gestuurd waar hij 3 maanden gevangen bleef en daar martelingen moest doorstaan.
Daarom is hij naar België gekomen om bescherming te zoeken. Als antwoord kreeg hij al zijn eerste uitzettingsticket. Het CGVS gelooft niet in zijn homoseksualiteit. “Het CGVS wijst erop dat je niet in staat was om hen te overtuigen”, werd tijdens de beroepsprocedure gezegd. Als men de oefening wil keren, hoe zou je je heteroseksualiteit bewijzen? Terwijl genderstereotypen nog steeds diep ingeworteld zijn in alle gebieden van de Belgische samenleving, lijkt de oefening riskant, zelfs gevaarlijk. Momenteel wordt hij sinds 3 maanden vastgehouden in het centrum Caricole; een periode van wachten, stress en angst, die hem bijzonder aantast.
“Ik geef er de voorkeur aan om in de gevangenis in Belgie te sterven dan terug naar Togo te reizen.”
“Als ze me deporteren naar Togo, komt het op hetzelfde neer als een dier naar het slachthuis te sturen.”
Of hij homo is of niet, het is niet over de juistheid van zijn verklaringen dat men zich moet ondervragen, maar wel over het bestaan van een staatsstructuur die mannen, vrouwen en zelfs kinderen arresteren , opsluiten om de eenvoudige reden dat ze geloofden dat Europa een plaats was met “mensenrechten”.
