Getuigenissen van politiegeweld op de luchthavens van Zaventem en Charleroi

19 december 2023


We ontvangen regelmatig getuigenissen van politiegeweld tijdens pogingen tot gedwongen uitzetting. 
Hier zijn enkele getuigenissen die we de afgelopen maanden ontvingen:

  •     “6 agenten: ik werd naakt uitgekleed en volledig gefouilleerd, ik kreeg handboeien om en een grote riem. Ik werd het vliegtuig in gedragen. De agenten vertelden de passagiers dat ik een gevangene was. Ik schreeuwde dat ik geen gevangene was, dat ik nooit iets verkeerd had gedaan. Toen duwden ze me met mijn hoofd tussen mijn knieën en 2 agenten pakten me bij mijn haar… Ik bleef schreeuwen. Dit ging 15 minuten door. Ik stikte. Toen hebben ze me 1 minuut rechtop gezet en toen weer ondersteboven. Ik dacht dat ik doodging. De stewardessen kwamen tussenbeide en vroegen aan de agenten mij uit het vliegtuig te halen. Terug naar het politiebureau. Ze stelden voor dat ik naar een dokter zou gaan. Ik weigerde. Ik werd teruggebracht naar het busje en overgebracht naar een ander gesloten centrum. “
  •     Getuigenis van een medegevangene over de deportatie van een jongeman: “Ze waren met z’n negenen op de luchthaven om hem uit te zetten naar zijn land  Dublin. Hij weigerde. Negen politieagenten sloegen hem in elkaar en toen werd hij teruggebracht naar het centrum. Zijn hele gezicht is gezwollen en hij heeft overal pijn.”  
  •          Getuigenis van een gedetineerde die al 11 maanden in een gesloten centrum zit en al 3 pogingen tot gedwongen uitzetting achter de rug heeft: “Na 11 maanden in een gesloten centrum gaan ze me opnieuw proberen uit te zetten. Het is heel zwaar: eenzame opsluiting in het centrum, eenzame opsluiting op het vliegveld, vastgebonden. Dan met geweld aan boord gaan, vechten om de passagiers te waarschuwen, uit het vliegtuig gehaald worden, weer in eenzame opsluiting en beledigd worden. Dan terug naar een centrum, weer in eenzame opsluiting: het is te zwaar. Soms denk ik erover om te stoppen. Ik wil en kan niet terug naar mijn land. Mijn leven is hier.       
  •    Andere recent gepubliceerde getuigenissen: https://www.gettingthevoiceout.org/aan-de-zijkant-gezet-door-de-bewakers-van-het-centrum-om-hem-bij-verrassing-te-deporteren-verzette-hij-zich-tegen-het-geweld-van-de-politie-en-zijn-deportatie/ Achterin het vliegtuig werd hij omringd door zes agenten in burger die hem mishandelden en hem beletten te ademen. Een van hen ging voor hem staan om het geweld dat zijn collega’s op zijn lichaam uitoefenden voor de passagiers te verbergen. “Toen ik ging zitten, schreeuwde ik om hulp in het Frans en daarna in het Engels. Ze drukten zo hard ze konden op mijn hoofd en lieten me toen los net toen ik het bewustzijn begon te verliezen”, getuigt S. Een geschokte passagier was getuige van het tafereel en stond op om de politieagenten te ondervragen: “Zijn jullie politieagenten of criminelen? Een politieagent antwoordde: “Het gaat je niets aan, het is de wet! “Welke wet? Kunt u niet zien dat deze man stervende is!” antwoordde de passagier. De piloot kwam tussenbeide en de stewardess vroeg de politie te stoppen en S uit het vliegtuig te halen, terwijl ze haar woede uitte: “De man wordt wit, hij verandert van kleur. De piloot wil hem uit het vliegtuig hebben! Toen hij uitstapte, kon hij niet meer lopen. Eenmaal terug op het vliegveld werd hij twee uur lang in zijn boxershort in een cel gestopt en daarna overgebracht naar een ander gesloten centrum.      Hij werd overgebracht naar het centrum van Merksplas nadat hij een laatste dreigement van een van de aanvallende politieagenten onder ogen had gekregen: “je kunt de volgende keer op mij wachten”. Na de uitwijzingspoging nam S contact op met het Algerijnse consulaat in Brussel, dat hem vertelde dat zij hem nooit een laisser-passer had gegeven.

Wij veroordelen met klem deze schandelijke en onuitsprekelijke daden van overheidsambtenaren, die betaald worden om hun racistische en ziekelijke gedrag uit te oefenen tegen mensen in uiterst kwetsbare situaties. Uit het oog, uit het hart. Als dit ongeremde gedrag plaatsvindt, is dat omdat het de hiërarchie en de autoriteiten goed uitkomt van wie deze folteraars afhankelijk zijn en die graag een oogje dichtknijpen.Wij stellen dit institutionele racisme aan de kaak en eisen dat er een einde komt aan deze martelpraktijken, met onmiddellijke en onomkeerbare sancties.

Ce contenu a été publié dans Getuigenissen, Migratiepolitiek, Nieuws van de gesloten centra. Vous pouvez le mettre en favoris avec ce permalien.